بازگشت
خمینی گفت شاه باید برود، اوباما می گوید مبارک باید برود
فرامرز دادرس فرامرز دادرس

 

پس از سی و دوسال، تاریخ تکرار می شود، در آستانه سالگرد انقلاب اسلامی در ایران، این پیام آقای اوباما رئیس جمهور آمریکا است که روز گذشته از حنجره های به حسنی مبارک رئیس جمهور مصر ابلاغ شد.

بر پایه برخی از گزارش های محرمانه، خانم هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه آمریکا در یک گفتگوی تلفنی به ژنرال عمرسلیمان، رئیس سازمان اطلاعات مصر، که چند روز پیش به مقام معاونت ریاست جمهوری مصر دست یافته است ابلاغ کرد؛ مبارک باید هر چه زودتر برکنار شود وگرنه کمک های نظامی آمریکا به مصر قطع خواهد شد.

از سوی دیگر برای تاًثیر بیشتر پیام آقای اوباما به مبارک، وزیر دفاع آمریکا رابرت گیتس، در یک گفتگوی تلفنی به فیلد مارشال محمد تنطاوی وزیر دفاع مصر همین پیام را تکرار کرد. ژنرال مک مولن رئیس ستاد ارتش آمریکا نیز به همتای مصری خود ژنرال سامی عنان گفت که مبارک باید برود.

این جمله شاید برای مصریان تازه باشد، ولی برای ایرانیان یاد آور سخنان آیت الله خمینی است که گفت؛ شاه باید برود! آن زمان طرفداران آقای خمینی می گفتند که این پیرمرد عجب پردل است و سرنترسی دارد، و طرفداران شاه هم که از این جمله مرعوب شده بودند، هاج و واج به فروپاشی رژیم نگاه می کردند.

شاه گمان نمی کرد که این پیام آقای جیمی کارتر است که از دهان آیت الله خمینی در می آید وآن را جدی نگرفت، چون مقامات آمریکایی در ظاهر از شاه پشتیبانی می کردند، و گویی شهامت این را نداشتند که به یک دوست گرمابه و گلستان خود بگویند که دورانش به سر آمده و باید برود!

شاه تنها بود و همه او را ترک کرده بودند، او در کاخ خود نیز در امان نبود و بیم آن می رفت که هر آن وی را بکشند، یک بار روز عاشورای سال 57 ، توطئه ای در گارد شاهنشاهی رخ داد و شماری از افسران و درجه داران و سربازان در تیراندازی کشته و زخمی شدند. این آخرین اخطار به شاه بود و شاه هم دریافت که کارتر خودش نمی خواهد مستقیم به او بگوید و رفت.

آمریکایی ها، سناریوی شاه را برای حسنی مبارک اجرا می کنند، ولی این بار برای اینکه مبارک، مانند شاه دچار سردرگمی نشود، بی پرده پیام می فرستند. شاید هنوز یک امام خمینی برای مصر آماده نکرده اند که از زبان او بگویند.

توفانی که از تونس برخاست، با سرعت زیادی به مصر رسید و در حال عبور از چند کشور دیگر می باشد و آمریکایی ها نیز غافلگیر شده اند، از یک سو، ماشین جنگی آنها در عراق و افغانستان در گل و لای زمستان گیر کرده است، از سوی دیگر اسرائیلی ها فشار می آورند و نمی خواهند در خاورمیانه هرج و مرج شود، چون برنده اصلی آیت الله ها ی ایران خواهند بود، البته شادی آخوند ها تا زمانی است، که این توفان به سرزمین ایران نیز برسد، و شادی آنان را به غم مبدل سازد.

کسانی مانند مبارک ، قربانیان ماشین دیکتاتور پروری خود آمریکایی ها هستند ، این رهبران در کشور های خود نیز از سوی مخالفین، به عنوان سرسپردگان امپریالیسم آمریکا، نامیده می شوند. از مبارک ها به نام ژاندارم های آمریکا در گوشه و کنار جهان یاد می شود. روزی که دوران آنان بسر آید جایی برای زیستن ندارند و دیگر آنان را نمی پذیرند و حتی به مصادره اموال و دارایی ها ی آنان حکم می رانند، کاری که به سر ژنرال زین العابدین بن علی، رئیس جمهور پیشین تونس آمد، حکم بازداشت بین المللی او و خانواده اش صادر شده است. طرفداران دیکتاتور که گمان می کنند درراه  کشور و ملت خود خدمت می کنند، ناچار به فرار به همان کشور های دیکتاتور پرور خواهند شد، چاره ای جز پذیرفتن مشاغل پایین و سخت نخواهند داشت و هرشب پس از پایان کار طاقت فرسا، به دیکتاتورهایشان ناسزا خواهند گفت که آنان را به این روز انداخته است. دیکتاتور پروران نیز برای آنان سرگرمی فراهم می کنند آنان را مشغول طرح ها ی براندازی حکومت تازه خواهند کرد و این بازی همچنان ادامه خواهد داشت.

شگفت آور است که هیچ گاه کسی به ماشین دیکتاتور پروری و پایوران  آن کاری ندارد، تنها ممکن است چند ناسزا به آن دستگاه گفته شود و سپس فراموشی حافظه ها را پاک خواهد کرد. سیستم های دیکتاتور پرور خودشان دارای دموکراسی می باشند، و محصولات ساخت آنان، ویژه کشورهای  عقب افتاده ای است که در فقر فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی دست و پا می زنند.

 

14 بهمن- سوم فوریه 2011


February 3rd, 2011


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
مسایل بین المللی